Ο Kobe στο Rucker Park

O Kobe στο Rucker Park

Σε προηγούμενο άρθρο μου, μίλησα για την αγάπη και εκτίμηση που έχω στο streetball.

Θα ακολουθήσουν κι άλλα άρθρα γι’αυτό το θέμα, μιας και εκτός από την δική μου αγάπη, ένας ολόκληρος κόσμος, λατρεύει και νοιάζεται γι’αυτή τη ρομαντική εκδοχή του αθλήματος.

Στην μητρόπολη του αθλήματος φυσικά, το streetball αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερα πράγματα.

Το Rucker Park είναι ο ναός του streetball σε όλο τον πλανήτη.

Πολλοί από τους μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών, όπως ο Dr.J, ένοιωθαν πως δεν είχαν την καθολική αποδοχή, αν δεν κέρδιζαν την αποδοχή του απαιτητικού κοινού του Rucker Park, στο Harlem της Ν.Υόρκης.

Και για να το πετύχουν έπρεπε να παίξουν εκεί.

Μπροστά του.

Το άρθρο που ακολουθεί, το αναδημοσιεύω μεταφρασμένο (η πολύ ελεύθερη… μετάφραση δική μου)  και αφορά ακριβώς την απόφαση του Kobe να ”κερδίσει” το Rucker Park αγωνιζόμενος μπροστά στο κοινό του, το καλοκαίρι του 2002 αμέσως μετά το τρίτο του πρωτάθλημα με τους Lakers.

Του Αlejandro Danois στο ΤriangleΟffense.

Kobe Bryant Comes Uptown

To καλοκαίρι του 2002, o μόλις 23 ετών Kobe, ερχόταν από τον τρίτο σερί τίτλο του με τους Lakers.

Τελείωσε τη χρονιά με 25 πόντους, 6 ριμπάουντς, 6 ασίστς και δύο κλεψίματα ανα αγώνα και η δημοτικότητά του στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης κατέγραφε ήδη υψηλά νούμερα, λόγω των εμφανίσεών στο τρίτο και τέταρτο παιχνίδι απέναντι στους Νew Jersey Nets στην Continental Airlines Arena, έδρα των Nets, κατά τη διάρκεια των τελικών.

Μετά το  νικηφόρο ( 106-103) τρίτο παιχνίδι της σειράς ο Kobe, αφού σκόραρε 36 πόντους, κατέβασε 6 ριμπάουντς, σέρβιρε 4 ασίστς και μπλόκαρε δυο σουτ, εμφανίστηκε στο τέταρτο παιχνίδι φορώντας μια λευκή Michael Jordan Bulls φανέλα με το νούμερο 23.

Το μήνυμά του, δεν θα μπορούσε να είναι πιο δυνατό.

Παρά την τεράστια επιτυχία της κατάκτησης του τρίτου συνεχόμενου τίτλου του στο NBA, ήταν φανερό πως οι στόχοι του Kobe ήταν πολύ μεγαλύτεροι. Στο τέταρτο παιχνίδι, εκτός των 25 πόντων, των 6 ριμπάουντς και των δυο κλεψιμάτων, ο Cobe έδωσε και 8 ασίστς, οδηγώντας εκ του ασφαλούς τους Lakers στο ”σκούπισμα” της σειράς με 113-107.

Οι περισσότεροι 23χρονοι, μετά από μια τόσο καλή χρονιά, γεμάτη από καταπληκτικά κατορθώματα, το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόντουσαν να κάνουν, θα ήταν να εμφανιστούν σε ένα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ, ακόμη κι αν αυτό ήταν το θρυλικό Holcombe Rucker Park.

Μετά από μια τέτοια χρονιά

Όμως ο Kobe, δεν ήταν ποτέ ένας συνηθισμένος σούπερ σταρ και πρωταθλητής.

Ο πατέρας του, Joe “Jelly Bean” Bryant, ως μαθητής στη Philadelphia, έκανε αισθητή την παρουσία του αγωνιζόμενος για το Bartram High, το ίδιο σχολείο που ”έβγαλε” έναν απο τους μεγαλύτερους guard όλων των εποχών, τον Earl “the Pearl’ Monroe.

O Joe Bryant υπήρξε επίσης συμπαίκτης του Julius Erving, στους Philadelphia 76ers εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70, πρίν αποφασίσει να ξεκινήσει την πολύ επιτυχημένη καριέρα του στο εξωτερικό.

Έτσι λοιπόν ο Kobe είχε την ιστορική προοπτική, αλλά και μια άποψη για το μεγαλείο του μπάσκετ , που ελάχιστοι συνομήλικοί του θα μπορούσαν να έχουν.

Και όπως ο Earl Monroe και ο Julius Erving πριν από αυτόν, ο Kobe ήξερε πως αν ήθελε να αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στο μπασκετικό πάνθεον, μόνον ένας τρόπος υπήρχε…

Μόλις λίγες εβδομάδες λοιπόν μετά την κατάκτηση του τρίτου σερί δαχτυλιδιού του, ο Kobe εμφανίστηκε στο μέρος, που είναι το καλοκαιρινό επίκεντρο του μπάσκετ στον πλανήτη.

”Aκριβώς εκείνη τη στιγμή, το Entertainer’s Basketball Classic στο Rucker Park, βρισκόταν στο απώγειό του, λέει ο

Sean Couch, πρώην αρχισυντάκτης του Bounce Magazine.

”O ερχομός του Kobe ήταν ήδη μεγάλη υπόθεση, γιατί ήθελε να αναγνωριστεί η αξία του  στους ”δρόμους”, όχι μόνο σαν ένας από τους καλύτερους του NBA, αλλά όπως ο Dr. J ή ο Tiny Archibald, που όχι μόνο διακρίθηκαν στη λίγκα, αλλά επίσης επέλεξαν να βγούν στα ανοιχτά γήπεδα το καλοκαίρι για να παρουσιάσουν το παιχνίδι τους στους ανθρώπους, που πραγματικά θα καταλάβαιναν και θα εκτιμούσαν την τέχνη τους.

Για κάποιους αυτή ακριβώς η αναγνώριση -επικύρωση, μετρούσε πολύ περισσότερο.

Και θυμάμαι πως ο κόσμος ήταν περισσότερο ενθουσιασμένος για την παρουσία του Kobe εκεί, παρά για ότι θα τους παρουσίαζε.

Για κάποιον του αναστήματος του Kobe, το αν αγωνίστηκε καλά η οχι, ερχόταν σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με την παρουσία του αυτή καθ’αυτή εκεί.”

”Και ο κόσμος θα πρέπει να καταλάβει πως η μέρα που εμφανίστηκε ο Kobe, ήταν ούτως ή άλλως σημαντική γιατί ήταν απίστευτη η συγκέντρωση ταλέντου και ενέργειας στο Rucker Park,” συνέχισε ο Couch.

”Είχες εκεί τους Stephon Marbury, Ron Artest, Lamar Odom, Rafer ‘Skip 2 My Lou’ Alston, και άλλους εκεί έξω να εκπροσωπούν τους επαγγελματίες που ξεπήδησαν απο το streetball, αλλά είχες και τύπους με  απίστευτο ταλέντο που ήταν άγνωστοι όμως εξω απο την Νεα Υόρκη, όπως ο John ‘The Franchise’ Strickland, Tyron ‘Alimoe’ Evans, Kareem ‘The Best Kept Secret’ Reid, Malloy ‘The Future’ Nesmith, και πολλοί άλλοι.

Ο συναγωνισμός λοιπόν, ήταν πολυ υψηλός.

Στη μουσική δε, ήταν εκεί καλλιτέχνες και επιχειρηματίες του Hip Hop που μόλις ξεκινούσαν να γίνονται παγκόσμιες μορφές, όπως ο Jay Z, Puffy, και Fat Joe.

Η συγκέντρωση ενέργειας  ήταν απίστευτη.”

Ο Kobe αγωνίστηκε εκείνη τη νύχτα με την ομάδα της δισκογραφικής εταιρείας Murda Inc εναντίον της ομάδας του περιοδικού Source που είχε στις τάξεις της τους επαγγελματίες, Jerome ‘Junkyard Dog’ Williams των Toronto Raptors και Martyn ‘Moochie’ Norris των Houston Rockets.

Το soundtrack της εμφάνισης του Kobe εκείνο το βράδυ, αλλά και η μουσική που επέλεξε ο dj, περιελάμβανε επιτυχίες των Busta Rhymes, Cam’ron, και Clipse.

“I’m happy to be up here, man,” .Φώναξε στον κόσμο o Kobe. “Let’s get this thing going, man. Let’s do it, man. Let’s ball, man.”

Στην αρχή του παιχνιδιού, ήταν ο ‘Moochie’ που μονοπώλησε την προσοχή του κοινού, παρουσιάζοντας μια σειρά απο μαγικές streetball κινήσεις, που οι οπαδοί των Huston Rockets, της ομάδας του, δεν είχαν ιδέα πως υπήρχαν στο οπλοστάσιο του.

Ο Kobe χειροκροτήθηκε για κάποιες περίτεχνες ντρίμπλες του, αλλά ο ίδιος έδειχνε ικανοποιημένος περισσότερο να πασάρει, παρά να κάνει αυτό για το οποίο ήταν πασίγνωστος στο NBA, δηλαδή να εκτελεί.

O Kobe δεν ήρθε στο ”Πάρκο” για να κυριαρχήσει. Αν και θα μπορούσε!

”Ο Kobe ήταν εκεί για να δείξει τις ικανότητες του, χωρίς όμως να μονοπωλήσει το παιχνίδι όπως έκανε ο Kevin Durant λίγο καιρό πρίν,” λέει ο Couch. ” Προσπαθούσε να είναι μέρος της ροής του παιχνιδιού, να ταιριάξει με τους συμπαίκτες του και ταυτόχρονα να τους επιτρέψει να λάμψουν, εκμεταλευόμενοι τη εξαιρετική συγκυρία της παρουσίας του εκεί”.

”Τον θυμάμαι θυμωμένο όταν κάτι δεν του πήγαινε καλά και ο Moochie Norris ήταν αυτός, που συνέχιζε να κερδίζει τις εντυπώσεις με μερικές μαγικές ενέργειες”.

Αλλά ο Bryant άφηνε να εννοηθεί στους συμπαίκτες του πως αν ήθελε, θα κυριαρχούσε στο γήπεδο.

Σε  στιγμές έξαρσης, εμφάνισε μέρος από το απολαυστικό του ρεπερτόριο, με no look πάσες, βήματα δισταγμού, ”έσπασε” μερικούς αστραγάλους με σταυρωτές και μερικές ακροβατικές ”πτήσεις” στον ουρανό του Harlem.

Ο Hannibal, ο υπερενθουσιώδης emcee του Rucker Park, που φαινόταν να ταιριάζει περισσότερο στο WWE Wrestlemania, στόλισε με διάφορα παρατσούκλια τον Kobe για το ντεμπούτο του στο ”Πάρκο”, όπως  ‘K to the Izzo,’ ‘Three Rings,’ ‘The Final Frontier,’ ‘Kobe Wan Kenobi’ και άλλα, καταλήγοντας στο ‘The Lord of the Rings.’

Όταν η βροχή διέκοψε το παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο, ο Kobe είχε 15 πόντους, 7 ριμπάουντς και 7 ασίστς.

Αυτά καθ’αυτά τα νούμερά του, δεν δείχνουν τίποτα ιδιαίτερο.

Κανείς όμως δεν ξέρει τι στατιστικά θα είχε, αν δεν τελείωνε το παιχνίδι νωρίς ή τι θα γινόταν αν αποφάσιζε να πάρει το παιχνίδι επάνω του.

”Όλοι γνωρίζουμε τι είναι ικανός να κάνει” λέει ο Couch.

Σαν παίκτης είναι ισάξιος των μεγαλύτερων παικτών που έχουν παίξει ποτέ στο ”Πάρκο”.

Το μέγεθος της παρουσίας του, αλλά και το γεγονός πως ήρθε εκεί για να δείξει πολιτισμό και αγάπη, μιλά από μόνο του.

Για τους παλιότερους, αντιπροσώπευσε  κάτι που μόνο τύποι όπως ο Pee Wee Kirkland, Joe Hammond, και ο Earl Manigault κατάφεραν, σε πολύ διαφορετικές εποχές όμως.

Ήταν ο άξιος δικαιούχος της κληρονομιάς που άφησαν αυτοί οι τύποι στο ”Πάρκο” αλλά και των πειραματισμών των Dr J και Earl The Pearl και της αστικής αφροαμερικανικής αθλητικής αλλά και στυλιστικής αισθητικής που χαρακτήριζε το παιχνίδι του.

Αυτός και ο Jordan πριν από αυτόν, ήταν υπεύθυνοι για την αναβάθμιση του μπάσκετ σε όλον τον πλανήτη.

Έτσι λοιπόν για όσους καταλάβαιναν τι έβλεπαν, το ιστορικό πλαίσιο και το τι πραγματικά σήμαινε η παρουσία του Kobe εκεί, αυτή η μέρα θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό τους, ως μια από τις σημαντικότερες μέρες στην ιστορία του Rucker Park.”

Αυτό που κρατώ ως ανάμνηση, είναι το πως ο κόσμος που παρακολουθούσε, συμμετείχε ενεργά στο παιχνίδι.

Αλληλεπιδρούσε!